عزاداری ، مرگ ، جنگ ، شکست ، پیروزی ، عید نوروز ، تولد ، ختنه ، عشق ، حنابندان ، عروسی و بسیاری چیزهای دیگر در فرهنگ ایرانی تنها با آئین ویژه ی خود جلوه می کنند و عجیب آن که موسیقی ، بخش جدایی ناپذیر تمامی این آئین ها است .
در سامان ساعت سه بامداد صبح عاشورای هر سال آئین موسیقایی چاق چاقو برگزار می شود . موسیقی این آئین در دستگاه نوا است و دو قطعه سنگ یا چوب تخت در دست هر نفر با نظمی خاص بر هم کوبیده می شود ( صدای چاق چاق می دهد ) . بر اساس تحقیقات محمدرضا درویشی، پژوهشگر معاصر ، مشابه این آئین در نواحی لاهیجان ، آران کاشان ، ابیانه نطنز ، سمنان ، سبزوار و . . . با عناوینی چون سنگ زنی ، کرب زنی ، کارب زنی ، سنج زنی ، جغجغه زنی و . . . همچنان رواج دارد . در مراسم چاق چاقو چنین می خوانند :
امشب جناب فاطمه
با اضطراب و واهمه
آید به دشت کربلا
گردد به دور خیمه ها
گوید حسین من چه شد
نور دو عین من چه شد
حسین حسین حسین حسین
مظلوم حسین ، غریب حسین
حروف و کلمات آخر مصرع ها آهنگ قطع می شود و آهسته تلفظ می شود .