سامان :: نگین استان چهارمحال و بختیاری
سامان :: نگین استان چهارمحال و بختیاری

سامان :: نگین استان چهارمحال و بختیاری

www.samancity.ir

مدارس سامان آماده ی استقبال از میهمانان نوروزی شدند

کارشناس تعاون و امور رفاهی آموزش و پرورش گفت:مدارس سامان آماده ی استقبال از میهمانان نوروزی شدند.

به گزارش روز سه شنبه ،"محسن فریدونی" افزود: منطقه ی سامان جهت استقبال از میهمانان نوروزی امسال 8 واحد آموزشی را آماده و تجهیز کرده است.
وی گفت: این واحدها در قالب 92 کلاس مجهز به امکانات رفاهی و خدماتی برای ارایه خدمات به میهمانان فرهنگی در تعطیلات نوروز مهیا شده اند.
وی گفت: محل اصلی ستاد اسکان ساختمان آموزش و پرورش منطقه سامان است.
به گزارش ایرنا، منطقه سامان یکی از مناطق گردشگری استان چهارمحال وبختیاری است که با لحاظ وجود پل تارخی زمانخان و طبیعت بکر هر ساله پذیرای میهمانان بسیاری ازگوشه وکنارکشور است

مرمت حمام تاریخی "شوشتری سامان " شهرکرد آغاز شد

کارشناس حفظ و احیا آثار تاریخی میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری چهارمحال وبختیاری از آغاز تعمیر و مرمت حمام تاریخی شوشتری سامان شهرکرد خبر داد.

به گزارش روز دوشنبه ایرنا به نقل از روابط عمومی این سازمان، "شاهین ایل بیگی پور " این عملیات را شامل خاکبرداری ، آواربرداری کف، گربه روها، دودکش ها،مرمت وبازسازی دیوارها،طاق گربه روها ،مرمت دیوارهای سنگی ، پیه سوزها ، توریز های آجری ،بندکشی و حذف الحاقات اضافی ذکر کرد.
وی از اختصاص 200میلیون ریال برای اجرای این طرح خبرداد وافزود:حمام شوشتری با زیربنای 240مترمربع با قدمتی نزدیک به 120سال در شهر سامان درفاصله 25کیلومتری شهرکرد واقع شده است

گرامیداشت روز عمان سامانی از شعرای برجست ملی یک ضرورت است

مدیر کل فرهنگ و ارشاد چهارمحال و بختیاری گفت: گرامیداشت 20 اسفند روز ولادت شاعر عاشورایی "عمان سامانی" نیازمند برنامه ریزی و همکاری بیشتر دستگاهها است.

"داریوش رضوانی" روز پنجشنبه در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا افزود: این روز با توجه به پتانسیل فرهنگی بالای چهارمحال و بختیاری توسط شورای فرهنگ عمومی استان نامگذاری شد.
وی با اشاره به مفاخر زیادی که در این استان پرورش یافته اند،اظهار داشت: حکیم عمان سامانی صاحب گنجیه الاسرار یک چهره ملی در حوزه فرهنگ و ادبیات و یکی از شعرای به نام شعر عاشورایی و صاحب نظر است.
رضوانی با اشاره به برگزاری همایش عمان سامانی در سال گذشته بیان داشت: از آنجایی که این نامگذاری تازه صورت گرفته است، امسال برنامه ریزی خاصی برای این روز صورت نگرفته است اما سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و دستگاههای فرهنگی برنامه ویژه را به این مناسبت در سال آینده برگزار می کنند

مرکز مشاوره راهنمایی خانواده در سامان افتتاح شد

معاون آموزشی اداره آموزش و پرورش سامان گفت: مرکز مشاوره ی خانواده این اداره با هدف ارائه ی خدمات مشاوره ای به مخاطبان افتتاح شد.

به گزارش روز سه شنبه ایرنا، "علی محمدی" با اعلام این خبر افزود:مرکز مشاوره ی خانواده با همکاری شش نفر از مشاوران و مدرسان آموزش خانواده در ساختمان آموزش و پرورش سامان دایرشده است.
وی اظهار داشت: با شروع به کار این مرکز روزانه نزدیک به 25 خانواده به این مرکز مراجعه از خدمات مشاوره ی تحصیلی و تربیتی بهره مند می شوند.

غزل زیر از سروده های زیبای دهقان سامانی است

باده زنم، روزگار اگر بگذارد گردش چشم نگار اگر بگذارد
پای به سال به اختیار گذارم گریۀ بی‌اختیار اگر بگذارد
دست بر آن زلف بی‌قرار برآرم عشق تو، بر من قرار اگر بگذارد
من دگر از خانه راه دشت نگیرم جنبش باد بهار اگر بگذارد
از بر تیرم گریختن بود آسان غمزۀ آن شهسوار اگر بگذارد
بانگ مؤذّن مرا کشد سوی مسجد نالۀ جانسوز تار اگر بگذارد
پای دل از حلقۀ جنون به در آرم سلسلۀ زلف یار اگر بگذارد
توبه کند پیش پیر صومعه دهقان مغبچۀ میگسار اگر بگذارد

روستای هوره

موقعیت و تاریخچه
روستای کوهستانی هوره از توابع بخش سامان، در استان چهارمحال و بختیاری است، که با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 51 دقیقه طول شرقی و 32 درجه و 35 دقیقه عرض شمالی، در 11 کیلومتری شمال غربی شهر سامان قرار دارد.
این روستا از شمال غربی بهکوه اوزون داغ محدود می‌شود. ارتفاع روستای هوره از سطح دریا 1900 متر است و آب و هوای آن در فصول بهار، تابستان و پاییز مطبوع و در زمستان، سرد و خشک است. رودخانة زاینده رود در شرق این روستا جریان دارد.
پیشینة تاریخی روستای هوره به 700 سال پیش مربوط می‌شود. به روایت منابع محلی، یکی از خوانین قشقایی به نام ولی خان این روستا را بنا نهاده است. مردم روستای هوره به زبان ترکی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
اگلوی معیشت و سکونت
جمعیت روستای هوره در سال 1385 به تعداد 2702 نفر گزارش شده است. درآمد اکثر مردم این روستا از طریق فعالیت‌های زراعی، باغداری، دامداری و پرورش زنبور عسل تأمین می‌شود. گروهی از مردم در امور خدماتی و تولید صنایع دستی اشتغال دارند.
محصولات عمده زراعی این روستا شامل گندم، جو، یونجه، شبدر، تره‌بار و بنشن می‌باشد. باغداری در روستای هوره با میوه‌هایی مانند هلو، آلوچه، زردآلو، انگور و سیب، رونق خاصی دارد. گردو و بادام نیز از محصولات این روستا است.
روستای زیبای هوره در محدودة کوهستانی استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانه‌های روستا غالباً در یک طبقه، با دیواره‌های ضخیم و در و پنجره‌های کوچک بنا گردیده و سقف مسطح اکثر آن‌ها به وسیله تیرهای چوبی و اندود کاهگل یا قیرگونی پوشیده شده‌اند.
مصالح عمده به کار رفته در ساخت خانه‌ها شامل آجر، سیمان، گچ و خاک، سنگ، تیرهای چوبی و آهن می‌باشد. کوچه‌های روستای هوره پیچ در پیچ و باریک‌اند. ابنیه این روستا زیبایی و سادگی خاصی دارند. از مشخصه‌های اصلی روستای هوره محصور بودن آن در میان باغات است.
جاذبه‌های گردشگری
دشت‌های زیبای لاله، چمنزارهای دلنواز، باغ‌ها و تفرجگاه‌های دامنه‌های ارتفاعات از جاذبه‌های طبیعی این روستا هستند.
دریاچه پشت سرد زاینده رود از عمده‌ترین فضاهای گردشگری این روستا است. اراضی پیرامون دریاچه سد به تفرجگاه‌های عمومی و کانون‌های صید ماهی تبدیل شده‌اند.
آرامگاه امام‌زاده بابا پیراحمد که در 8 کیلومتری روستای هوره واقع شده مشتمل بر گنبد و دو ایوان است. داخل گنبد با آیاتی از قرآن و تصاویری از مجالس مذهبی و گل و بوته تزیین شده است. منابع محلی بنای این زیارتگاه را به دورة قاجاریه مربوط می‌دانند.
مردم روستای هوره در اعیاد ملی و مذهبی نوروز، فطر، قربان و مبعث حضرت رسول اکرم (ص) به جشن و شادمانی و در ایام عزاداری ائمه به ویژه در ماه‌های محرم و صفر به سوگواری می‌پردازند.
ترانه‌های قشقایی که به زبان ترکی خوانده می‌شوند، موسیقی متداول در میان مردم هوره است.
از معروف‌ترین آلات موسیقی، که در این روستا مورد استفاده قرار می‌گیرند، می‌توان به سرنا، دهل، ساز، بالابان، کمانچه و نقاره اشاره نمود.
مردم این روستا پوشاک محلی خاصی دارند. پوشیدن لباس‌های محلی در بین مردان و زنان رایج است. مردان پیراهن ساده، شلوار بختیاری، چوقا (بالاپوش)، شال کمر و گیوه می‌پوشند. پوشیدن کلاه بختیاری در بین سالخوردگان نشانگر موقعیت اجتماعی آنان است. این کلاه معمولاً به رنگ سیاه و از جنس نمد می‌باشد.
پوشاک زنان روستا نیز شامل روسری، پیراهن، تنبان (شلیته) و کفش می‌باشد. لچک به منزلة روسری و نوعی پوشش همیشگی زنان و دختران است. پیراهن ساده یا «چوره» با پارچه‌های گلدار دوخته می‌شود و بیشتر مورد استفاده زنان جوان روستاست.
الختر، رایج‌ترین بازی روستای هوره، است.
آش کشک و کاکلی از مشهورترین غذاهای محلی این روستا می‌باشند.
مهم‌ترین سوغات این روستا را خشکبار و فرآورده‌های لبنی از قبیل کشک، دوغ، شیر، ماست و پنیر و نیز انواع محصولات باغی از قبیل گردو، بادام، آلوچه و انگور تشکیل می‌دهد.
صنایع دستی این روستا شامل قالی و قالیچه است.
دسترسی: روستای هوره از طریق شهرکرد، با جاده‌ای آسفالت قابل دسترسی می‌باشد

روستای یاسه چاه

موقعیت و تاریخچه
روستای کوهستانی یاسه چاه از توابع بخش سامان در استان چهارمحال و بختیاری است، که با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 51 دقیقه طول شرقی و 32 درجه و 37 دقیقه عرض شمالی، در 22 کیلومتری شمال غربی سامان و 52 کیلومتری شهرکرد قرار دارد. این روستا از شمال به کوهاوزون چای و از جنوب به کوه شرقون محدود می‌شود.
ارتفاع روستای یاسه چاه از سطح دریا 1900 متر است و آب و هوای آن در فصل‌های بهار و تابستان، ملایم و مطبوع و در زمستان‌ها، نسبتاً سرد است. رودخانة پرآب و خروشان زاینده رود در شرق روستا جریان دارد.
روستای یاسه چاه، قدمتی نسبتاً طولانی دارد. بقایای حصار پیرامون روستا و خرابه‌های حمام قدیمی، قدمت این روستا را به پیش از دوره قاجاریه مربوط می‌سازد.
مردم روستای یاسه چاه به زبان ترکی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
الگوی معیشت و سکونت
براساس نتایج سرشماری سال 1375، روستای یاسه چاه 800 نفر جمعیت داشته است که در سال 1385، به 804 نفر افزایش یافته است.
درآمد مردم روستای یاسه چاه غالباً از فعالیت‌های زراعی به ویژه باغداری و دامداری تأمین می‌شو.
گردو، بادام، هلو، آلوچه، زردآلو، سیب، انگور، گیلاس و آلبالو از محصولات باغی و گندم، جو و بنشن از محصولات زراعی روستای یاسه چاه هستند. برخی از زنان این روستا در کنار فعالیت‌های زراعی و دامداری، به بافت انواع قالی با طرح‌های زیبا اشتغال دارند.
روستای یاسه چاه در محدودة میانکوهی (کوهستانی) شمال شهرستان شهرکرد استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانه‌های روستاییان با سقف‌های مسطح، در شیب دامنه کوه و در کنار هم و به طور پلکانی ساخته شده‌اند. مصالح به کار رفته در خانه‌های قدیمی، خشت، گل، چوب و سنگ می‌باشد، اما در ساخت خانه‌های جدید از آهن، سیمان، آجر، سنگ و گچ نیز استفاده می‌شود. پیرامون روستای یاسه چاه را باغات وسیع فرا گرفته و جلوة جذابی به آن بخشیده است.
جاذبه‌های گردشگری
روستای یاسه چاه، در کنار زاینده رود، به لحاظ اقلیم و طبیعت مساعد چشم‌اندازهای شگفت‌انگیزی یافته است. فصل‌های بهار، تابستان و پاییز بهترین زمان بازدید از این روستاست.
تنوع گل‌ها و گیاهان خودرو همراه با گونه‌های متنوع جانوری از قبیل شغال، گرگ، روباه، خرگوش و کبک جلوه جالب توجهی به محیط روستا بخشیده است.
مردم روستای یاسه چاه در اعیاد ملی و مذهبی نوروز، فطر، قربان و مبعث پیامبر (ص) با برگزاری مراسم به جشن و سرور می‌پردازند و در ایام عزاداری و ویژه در روزهای تاسوعا و عاشورا با نوحه خوانی سوگواری می‌کنند.
برگزاری مراسم عروسی مردم روستا، با نغمه‌ها و ترانه‌های زیبای ترکی (قشقایی) همراه است. موسیقی محلی قشقایی در میان مردم روستای یاسه چاه جایگاه ویژه‌ای دارد.
مهم‌ترین آلات موسیقی آن‌ها شامل سرنا، دهل، ساز و کمانچه می‌باشد.
الختر از بازی‌های محلی معروف جوانان این روستاست.
قالی‌های خوش طرح و رنگ، مهم‌ترین محصول صنایع دستی روستای یاسه چاه است، که در بازارهای شهرهای اطراف به فروش می‌رسد.
آش دوغ، برشتوک (نارگیل، خرما، خرک، نبات، هل، زنجبیل و زیره کوبیده و مخلوط شده را بعد از تفت دادن در روغن حیوانی به آش دوغ اضافه می‌کنند)، آش رشته و کاچی از غذاهای خوش طعم و لذیذ روستای یاسه چاه می‌باشند.
معروف‌ترین سوغات روستای یاسه چاه را خشکبار و انواع میوه‌جات تر و خشک تشکیل می‌دهند.
دسترسی: روستای یاسه چاه از طریق سامان، شهرکرد و چادگان، با جاده آسفالت قابل دسترسی است.

روستای سوادجان

موقعیت و تاریخچه
روستای سوادجان از توابع بخش سامان،در استان چهارمحال و بختیاری است، که با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 52 دقیقه طول شرقی و 32 درجه و 33 دقیقه عرض شمالی، در 18 کیلومتری شمال غربی سامان و 44 کیلومتری شهرکرد قرار دارد. این روستا از سمت شمال شرقی به کوه برون قوش محدود می‌شود و رودخانه زاینده رود در حاشیه غربی آن جریان دارد.
روستای سوادجان از سطح دریا 1900 متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر و در زمستان، سرد و خشک است.
سوادجان، از روستاهای قدیمی استان چهارمحال و بختیاری است، که تاریخ شکل‌گیری آن به اوایل دوره صفوی مربوط می‌شود. ساکنین امروزی روستای سوادجان، از اعقاب قزل‌باشان شاهسون هستند، که پس از انتخاب اصفهان به پاییختی، همراه شاه‌عباس صفوی از آذربایجان به این ناحیه مهاجرت کرده و روستای سوادجان را پدید آورده‌آند.
مردم روستای سوادجان به زبان آذربایجانی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
الگوی معیشت و سکونت
جمعیت روستای سوادجان در سال 1385 حدود 1600 نفر گزارش شده است.
درآمد اکثر مردم این روستا از فعالیت‌های زراعی، دامداری، صنایع دستی و امور خدماتی تأمین می‌شود. عمده‌ترین محصولات زراعی این روستا گندم، جو، برنج، یونجه، شبدر و تره‌بار است. گردو، بادام، آلو و هلو نیز از محصولات باغی آن است. پرورش دام و طیور و تولید گوشت قرمز و فرآورده‌های لبنی مانند شیر، ماست، دوغ، کره محلی و پنیر نشانگر رونق دامداری در این روستاست.
روستای زیبا و دره‌ای سوادجان در حاشیه زاینده‌رود استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانه‌های این روستا معمولاً ایوان دارند. حیاط خانه‌های روستا بزرگ، با کاربری‌های متعدد است. مصالح استفادهشده در ساخت خانه‌ها عمدتاً چوب، سنگ و گل است. در ساخت خانه‌های جدید از مصالح مقاوم آهن، آجر، سیمان و گچ استفاده می‌شود.
جاذبه‌های گردشگری
روستای سوادجان که موقعیت دره‌ای و ساحلی دارد، واجد ارزش‌های گردشگری و تفرجگاهی بسیاری است. عمده‌ترین جاذبه‌های طبیعی این روستا در تنوع پوشش گیاهی و حیات وحش پیرامون روستا جلوه‌گر شده است. باغات انبوه میوه در روستای سوادجان از جاذبه‌های ارزشمند طبیعی به شمار می‌آیند و به ویژه در فصل بهار بر زیبایی‌های روستا می‌افزایند.
غار آهکی و کوه محلی قیس از دیگر جاذبه‌های طبیعی این روستاست. فضای اطراف این غار آهکی از گل‌ها و گیاهان خودرو پوشیده شده است.
زیارتگاه سید سلیمان مورد احترام مردم روستاست و برخی مراسم عمومی از جمله عزاداری‌های ایام محرم در جوار آن برگزار می‌شود.
موسیقی مردم این روستا از فرهنگ، آداب و رسوم و طبیعت اطراف الهام گرفته است. عاشیق‌ها اجرا کنندگان نغمه‌ها و ملودی‌های زیبای آذری هستند، که معمولاً در ایام عروسی خوانده و نواخته می‌شوند. مهم‌ترین آلات موسیقی رایج در این روستا، سرنا، نقاره ساز، بالابان و نی می‌باشد.
پخت انواع آش‌ها، خورش‌ها، نان‌های محلی و کباب‌ها در میان مردم این روستا رواج دارد. از مهم‌ترین غذاهای محلی این روستا می‌توان به دوغاآشی (آش دوغ) اشاره کرد که مخلوطی از دوغ ترش جوشیده شده، برنج، نخود و سبزیجات معطر است.
مهم‌ترین صنایع دستی رایج در این روستا بافت انواع قالی است که طرح‌های زیبا و رنگ‌های شاد و طبیعی دارند. سوغات این روستا شامل گردو، بادام و فرآورده‌های لبنی است.
دسترسی: روستای سوادجان از طریق شهرهای شهرکرد، چادگان و فارسان، با جاده آسفالت قابل دسترسی است.

حرم شهدای گمنام سامان

تعدادشهید:5
تاریخ تدفین:1384/1/19
نشانی و موقعیت مکانی(GPS):
سامان-خیابان شهدا-میدان شهدا-تپه نورالشهدا
طول جغرافیاییعرض جغرافیایی
"40/9 '26 ˚32"44/0 '54 ˚50
مشخصات شهدا:
منطقه عملیاتینام عملیاتسن
فکهوالفجرمقدماتی18
حورالعظیمبدر20
شلمچهکربلای519
جزیره مجنونخیبر20
زبیداتجزیره مجنون18
.......شادی روح شهدا صلوات..........

روحانی شهیدایرج امیدی

فرزند: سیف الله
شهرستان: سامان
تولد: 1347- سامان 
شهادت: 21/ 4/ 1366- فاو
ادامه مطلب ...

شهید احمد کبیری

 

تاریخ تولد:1337
محل تولد:سامان
تاریخ شهادت:1361/1/2
محل شهادت:جبهه شوش
مسئولیت:فرمانده گردان تخریب تیپ17 علی ابن ابیطالب(ع)

ادامه مطلب ...

شهید امامقلی جعفرزاده


تاریخ تولد:1324
محل تولد:سامان
تاریخ شهادت:1360/10/1
محل شهادت:مشهد مقدس
   ادامه مطلب ...

سامان به روایت لغت نامه دهخدا

سامان . (اِخ ) محله ای است به اصفهان از آن محله است احمدبن علی صحاف . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ). و در تقسیمات جغرافیایی امروز جزو چهار محال خاک بختیاری است و هنوز قریه ای آبادان است و عمان سامانی و دهقان سامانی از شعرای معروف قرن اخیر از آن دیار بوده اند. (احوال و اشعار رودکی سعید نفیسی ص 314).

حاشیه زاینده رود

  

 

 

عکسهای بیشتر در ادامه مطلب

ادامه مطلب ...

پل هوره

 

  پل هوره : روستای هوره از توابع سامان - ۱۰ کیلومتری سامان

 

 

 

 

کوه شیراز

ارتفاع : بیش از ۳۰۰۰ متر 

شهر سامان در دامنه این کوه قرار گرفته است.  

طبیعت زیبای سامان

  

 

 

بقیه عکس ها در ادامه مطلب

ادامه مطلب ...

امامزاده بابا پیر احمد

 این امامزاده در ۱۲ کیلومتری شهر سامان و در کنار جاده سامان - هوره قراردارد . پلان اصلی بنا هشت ضلعی است که با 16 طاق نما به گنبد دو پوش و مدور بنا تبدیل و متصل شده است. امامزاده دارای سه ورودی در جهات مختلف است تزئینات بنا شامل نقاشیهائی با موضوعات مذهبی در زیر سقف گنبد می باشد . مصالح بکار رفته در آن آجر و گچ است تاریخ ساخت آن متعلق بدوره قاجاریه می باشد  

 

سامان به روایت دهقان سامانی

سامان که بود به زیر کوه شیراز

داده است به روح مرغ سعدی پرواز

آن مرغ شده به قالب دهقان باز

گوید غزل و همی بر آرد آواز  

************************

گر بخواهی نشان تو از سامان

او بود از بلوک اصفهان

در و بامش همه گلستان است

بلبلستان و غلغلستان است

رخصت طلبیدن علی اکبر از پدر برای جنگ و وداع حسین بن علی با فرزند

در میان تمام شعرایی که درمورد واقعه ی عاشورا شعر سروده اند، موقعیت عمان سامانی، شاعر عصر قاجار، موقعیت ویژه ای است. در حالی که اغلب شعرا با نگاهی سوگوارانه و گاه حماسی به عاشورا پرداخته اند، وی با نگاه عرفانی خود این واقعه را به نظم درآورده است. در این کتاب گویی حسین و یارانش برای رسیدن به کمال باید مسیر مدینه تا کربلا را چون هفت شهر عشق در وادی طریقت منطق الطیر عطار بپیمایند.
اگر بخواهیم مقایسه کنیم، در حالی که محتشم کاشانی در شعر معروف «باز این چه شورش است» در گزارش کردن شاعرانه ی روز عاشورا تلاش کرده است، عمان تلاشش بر تفسیر عرفانی حرکت عاشورا و آن چه چشم ظاهر نمی بیند، متمرکز بوده است. شاید به همین دلیل باشد که هر چقدر شعر محتشم در میان توده ی مردم محبوبیت دارد، مثنوی عمان مقبول طبع خواص بوده است.
در مثنوی گنجینه اسرار عمان، هر چه هست شادی و سرخوشی است و هیچ خبری از غم و مصیبت رایج در اشعار عاشورایی نیست. چرا که در شعر او حسین و یارانش به دیدار یار می روند و هر وداعی نوید بخش وصالی دیگر است.
قسمتهایی از این مثنوی را که به رخصت طلبیدن علی اکبر از پدر برای جنگ و وداع حسین ابن علی با فرزندش اختصاص دارد بخوانید. 

تا که اکبر با رخ افروخته 

خرمن آزادگان را سوخته‏

ماه رویش کرده از غیرت عرق

همچو شبنم صبحدم بر گل ورق‏

بر رخ افشان کرده زلف پر گره

لاله را پوشیده از سنبل زره‏

نرگس سرمست در غارتگری

سوده مشک تر به گلبرگ تری

آمد و افتاد از ره باشتاب

همچو طفل اشک، در دامان باب‏

«کای پدر جان، همرهان بستند بار

مانده بار افتاده اندر رهگذار

از سپهرم غایت دلتنگی است

کاسب اکبر را چه وقت لنگی است‏

دیر شد هنگام رفتن ای پدر

رخصتی گر هست باری زودتر»

***

در جواب از تنگ شکر، قند ریخت

شکر از لبهای شکر خند ریخت‏

گفت: «کای فرزند، مقبل آمدی

آفت جان، رهزن دل آمدی

کرده ای از حق تجلی ای پسر

زین تجلی فتنه ها داری به سر

راست بهر فتنه قامت کرده ای

وه کز این قامت قیامت کرده ای

نرگست با لاله در طنازی است

سنبلت با ارغوان در بازی است

از رخت مست غرورم می کنی

از مراد خویش دورم می کنی

گه دلم پیش تو گاهی پیش او است

رو که در یک دل نمی گنجد دو دوست

بیش از این بابا دلم را خون مکن

زاده ی لیلا مرا مجنون مکن

پشت پا بر ساغر حالم مزن

نیش بر دل، سنگ بر بالم مزن

خاک غم بر فرق بخت دل مریز

بس نمک بر لخت لخت دل مریز

همچو چشم خود به قلب دل متاز

همچو زلف خود پریشانم مساز

حایل ره، مانع مقصد مشو

بر سر راه محبت سد مشو

لن تنالوا البر حتی تنفقوا*

بعد از آن، مما تحبون گوید او

نیست اندر بزم آن والا نگار

از تو بهتر گوهری بهر نثار

هرچه غیر از او است، سد راه من

آن بت است و غیرت من بت شکن

جان رهین و دل اسیر چهر تو است

مانع راه محبت‌ مهر تو است

آن حجاب از پیش چون دور افکنی

من تو هستم در حقیقت تو منی

چون تو را او خواهد از من رو نما

رو نما شو، جانب او رو نما»

عمان سامانی